Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Bork

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

1. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
2. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
3. Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret.
4. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet.

Idem adhuc;

Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.

• Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
• Prave, nequiter, turpiter cenabat;
• Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
• Videsne quam sit magna dissensio?

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Rationis enim perfectio est virtus; Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis;

Adsint etiam formosi pueri, qui ministrent, respondeat his vestis, argentum, Corinthium, locus ipse, aedificium-hos ergo asotos bene quidem vivere aut beate numquam dixerim.

Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Sed quod proximum fuit non vidit. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.